Verhaal voor oma

Toen mijn moeder tachtig jaar werd, wilde ik wat bijzonders voor haar doen. Een vriendin vertelde dat ze voor haar verjaardag een 360 graden portret had gekregen. Geen schilderij, ook geen foto maar een soort tijdschrift waarin haar man, kinderen, familie en vrienden allemaal wat hadden geschreven. Met foto’s erbij uit de afgelopen veertig jaar was het een cadeau geworden dat ze nooit zou vergeten. Dat leek me ook wel wat voor mijn moeder. Ik heb mijn broers en zussen gevraagd om mee te doen en samen met alle kinderen hebben we er echt wat moois van gemaakt. Dit zijn wat fragmenten:

Eva, 10 jaar
Mijn oma is anders dan andere oma’s. Ze heeft lang haar en draagt nooit jurken. Alleen met haar verjaardag. Dan doet ze een hele mooie jurk aan van Chanel. Die heeft ze van opa gekregen toen ze op huwelijksreis waren in Parijs. Het leukste aan oma vind ik haar grapjes. Ze is heel erg slim en weet me altijd aan het lachen te krijgen. Ook toen ik heel verdrietig was omdat ze me in de klas hadden gepest met mijn rode haar. Ik vind het stom dat oma vaak ruzie maakt met mijn moeder. Ze praten dan niet meer met elkaar totdat een van de twee het niet meer volhoudt. Meestal is het oma die dan bij ons op de stoep staat.

Jurgen, 14 jaar
Als ik op zaterdag moet voetballen komt oma bijna altijd kijken. Ze zit dan op een stoel die de barjuffrouw voor haar neerzet. Na de wedstrijd krijg ik van haar een flesje cola en zij neemt dan altijd een Magnum. Ik snap niet hoe ze die opkrijgt want ze is heel dun. Dat komt vast omdat ze altijd op ballet heeft gezeten ook toen ze al in de zestig was. Bij haar thuis staat vaak klassieke muziek op en soms gaat ze met mijn moeder naar een balletvoorstelling. Mijn oma stelt grappige vragen en wordt nooit boos. Hoewel, laatst wel. Ik had met voetbal iemand laten struikelen en die kreeg daardoor een bloedneus. Toen ik naar de kant keek, was oma’s stoel leeg.