Ik laat verhalen leven

Ik schrijf en laat verhalen leven voor mensen met dromen, ervaringen, feestelijke momenten en herinneringen aan dierbaren. Om cadeau te doen. Aan jezelf of aan een ander.

Als kind speelde ik niet met poppen maar maakte ik boekjes met verhalen en gedichten. Op de voorkant een tekening. Ik vond het fijn om me terug te trekken in mijn fantasie. Het resultaat liet ik vol verwachting aan mijn familie en later, aan de juffrouw op school, zien. Complimenten vond ik fijn, maar ik was er niet afhankelijk van. Ik was blij met wat ik had gemaakt.

Toen ik ouder werd, een puber, een student, een werkende vrouw, verdween de magie van het schrijven langzaam maar zeker naar de achtergrond. Van een uiting van creativiteit en vreugde werd het een vaardigheid: handig bij presentaties, persberichten en rapporten. Wat miste ik in mijn leven, waarom werd ik niet echt geraakt door hetgeen wat ik deed?

Ik begon met het schrijven van een biografie. Daarmee voelde ik iets aan wat ik lange tijd niet had gevoeld. Schrijven is niet alleen onderdeel van mijn beroep maar het vormde een wezenlijk onderdeel van mijn identiteit.  Een verhaal maakt dat je je weer verbonden voelt met jezelf en met je plek op de wereld. Door mijn verhaal op te schrijven raakte ik mijn essentie weer aan. En weet ik wat me te doen staat. Ik laat verhalen leven. Ook die van jou.

Marleen Kruitwagen